See the World

Hehe, eindelijk weer in de beschaafde wereld. Ik ben weer heel eventjes terug in Bangkok. Het valt niet mee hoor, al dat reizen in exotische, zonovergoten landen. Je komt bijvoorbeeld op plekken waar het zo paradijselijk is, dat iedereen daar naar toe wilt (en gaat) en dat pientere natives daar handig gebruik van maken door alle prijzen omhoog te gooien. Dat is dus het geval in Koh Tao, een klein eilandje in de Golf van Thailand. Dit eiland is een populaire bestemming voor backpackers en aspirant-duikers dankzij de parelwitte stranden, azuurblauwe zee, prachtige weer, zeer goede duikplekken met veel koraal, visjes en andere onderzeese snuisterijen.

Alleen jammer dat het een beetje duurder is dan verwacht, waaronder dus internetgebruik. Dan te bedenken dat Koh Tao bekend staat als het “backpackereiland” (dus goedkoper?) en de grotere broertjes en buren Koh Samui (voor de all inclusive pakketvakanties) en Koh Pangyan (voor de Full Moon Parties) vlakbij liggen en nog wel duurder zullen zijn.

Enfin, genoeg over de centen. De afgelopen paar dagen ben ik een echte, schaamteloze toerist geweest. Strandhangen, kleurtje pakken, drinken (want een verjaardag op de 19e moest ook nog gevierd worden), vriendjes maken en duiken. Yup, ik heb nu officieel een Padi Open Water Diver brevet. Dat ging nog niet zo makkelijk als verwacht. Wist ik veel dat ademen onder water een stuk lastiger was dan verwacht – mentaal dan, fysiek wen je snel genoeg. Na een paar zenmomenten en wat meditatiesessies op 16 meter diepte, ging mijn ademhaling rustiger en zuurstofverbruik een stuk omlaag.

Het was nog een hele toer om zo snel mogelijk naar het zuiden des lands te komen. Weinig maffen en veel gehannes met minieme slaapcompartimenten- en stoelen en twee dagen later stond ik dan eindelijk op het maagdelijk witte strand. Toch gelukt! En dan gaan de dagen snel.
Ik ben zo druk bezig geweest met vakantievieren dat het aantal foto’s proportioneel gezien minder zijn dan de afgelopen updates. Maar, geen zorgen, het zijn mooie plaatjes geworden.

Had ik al verteld hoe paradijselijk mooi Koh Tao is? Ghegheghe. Dit beste mensen, is het beeld wat ik de afgelopen koude en donkere maanden mijn geestesoog liet passeren om mijzelf weer energie te geven. Het voelt goed. Maar zoals je in een aantal foto’s ziet – en als jij je daardoor beter voelt – ja, ook Koh Tao kan last hebben van regen (noot: dit bijzondere onparadijselijke fenomeen hield meestal na een half uur al op).

Jaloerse mailtjes kunnen naar stephanmeijerhof@gmail.com. Nog iedereen bedankt voor de lieve verjaardagswensen en digitale kaartjes! Nu weer terug. Het nachtleven van Bangkok wacht. Morgen weer een nieuwe dag en een nieuw traject voor de Great Escape!